Σελίδες

18 Αυγούστου 2011

Αν έρθεις,μην αργείς~

Και τι να κάνει?Φέρεται παράξενα.
Απ'τη μία είναι όμορφο,απ'την άλλη επικίνδυνο.
Μα σε όλους αρέσει το επικίνδυνο.
Μα το φοβάται.Το φοβάται πολύ.
Πλέον δεν έχει πολλές αντοχές.
Θέλει κάτι σίγουρο.
Θέλει κάτι που να είναι δικό του.
Έχει κουραστεί από τα υπόλοιπα,τα έχει ξαναζήσει.

Όλα είναι όμορφα τώρα.
Αλλά για πόσο ακόμα?
Το παρελθόν πάει κι έρχεται.
Θέλει να φύγει από εκεί,αλλά διστάζει.
Γιατί το παρελθόν πονάει,αλλά είναι κάτι γνώριμο.
Πώς να πάει σε κάτι καινούργιο όμως,
όταν το παλιό είναι ακόμα νωπό?

Μα πρέπει.
Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κι αυτό.
Αλλά είναι αυτή η αίσθηση της ανασφάλειας.
Μία αίσθηση που πάντα θα υπάρχει.
Αλλά τι μπορεί να κάνει?

Να συγκρατήσει τον εαυτό του.
Ναι,αυτό θα κάνει.
Δεν είναι εύκολο όμως.
Όταν είσαι σε κάτι όμορφο δεν είναι εύκολο να σκέφτεσαι.
Απλά το ζεις.
Αλλά μετά?Αχ,αυτό το μετά πάντα θα είναι εκεί.
Πώς να δώσει σημασία στο "ότι είναι να γίνει,θα γίνει"?


Κάθεται και περιμένει.
Περιμένει το πολυπόθητο "μετά" να έρθει.
Και απλά ελπίζει να έχει καλό αποτέλεσμα.
Ελπίζει όλο αυτό να είναι όντως διαφορετικό.
Να μην είναι απλά μία οφθαλμαπάτη.
(Μα πόσο δελεαστικές είναι οι οφθαλμαπάτες?!)
Δεν θέλει άλλα ψεύτικα.
Θέλει κάτι να είναι αληθινό,
και όχι ένα ακόμα τελειωμένο παραμύθι.

Και απλά σκέφτεται,
"Ας μείνει."



Μάριε,
να ήξερες πόσα συναισθήματα κατάφερες να εμφανίσεις!

[Μπορώ να πω πως είμαι περίφανη!]


ΥΣ:
Ούτε εγώ η ίδια δεν καταλαβαίνω τι λέω σ'αυτό το άρθρο.
Επιστρέφω με καλύτερο(?). 




2 σχόλια: