Παραμύθι χωρίς όνομα*

Κοίτα εκεί.

Ναι,εκεί κάπου στο βάθος.

Βλέπεις μία πόρτα?Άνοιξέ την.

Μπες μέσα αν θέλεις.
Μη φοβάσαι,είναι ο κόσμος μου.

Δεν είναι ιδανικός,είναι απλά όπως θέλω εγώ να ζω.

Δεν λείπουν οι δυσκολίες βέβαια.

Απλά έχω κάνει πιο εύκολο τον τρόπο αντιμετώπισής τους.

Γιατί υπάρχει αγάπη.

Ναι ναι,πολλή και ανιδιοτελής.

Όση χρειάζεται ο καθένας για να είναι ευτυχισμένος.

Ναι,υπάρχει και ευτυχία.

Γιατί δεν υπάρχουν απώλειες και αδικίες.

Υπάρχουν μόνο πολλές παρουσίες.

Και πολλά χαμόγελα υπάρχουν επίσης.

Δίνουν δύναμη το ένα στο άλλο.

Και τα δάκρυα είναι μόνο χαράς.
Ο πόνος δε λείπει,

αλλά είναι μόνο όσος μπορεί να αντέξει ο καθένας.

Ακόμα,δεν θα μπορούσε να λείπει και ο έρωτας (!).

Απλά λίγο διαφορετικός.

Δεν υπάρχει πάντα κάποιος που πρέπει να πληγώνεται.

Υπάρχει μόνο το όμορφο κομμάτι της υπόθεσης.

Και τα όνειρα,

πραγματοποιούνται όλα.

Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση και προσπάθεια.

Όπως και στο κάθε τι άλλωστε.

Λοιπόν,τι λες?

Θα γνωρίσεις τον κόσμο μου?

Θα μπεις στο παραμύθι μου?

Θα μάθεις εμένα?

[Μπορεί όλα αυτά ακούγονται αδύνατα,

(ίσως και να είναι)

αλλά όλοι έχουμε ένα παραμύθι στο μυαλό μας,

που κατά βάθος ζούμε με την ελπίδα να γίνει πραγματικότητα.]

[♥♥♥]