Σελίδες

22 Αυγούστου 2011

Το βραδυ*



Και το βράδυ,
έρχονται τα πάντα.
Ζωντανεύει κάθε μικρή ανάμνηση.
Και πιο πολύ κάθε επώδυνη ανάμνηση.
Έρχονται σκέψεις και κατακλύζουν το μυαλό.
Δεν μπορείς να το ελέγξεις.
 Μόνο σκέφτεσαι.

Το πώς είσαι τώρα,το πώς ήσουν,το πώς θα γίνεις.
Εσύ αλλά και οι γύρω σου.
Θυμάσαι και όλες σου τις απώλειες.
Και σου λείπουν.
Καταστάσεις και άτομα.

Και πονάς,αλλά δεν μπορείς να το σταματήσεις.
Πέφτεις για ύπνο με σκοπό να ηρεμήσεις,
και τότε όλα γίνονται πιο έντονα.
Σαν να σου επιτίθενται.
Και εσύ θες απλά να κοιμηθείς.

Ποτέ δεν είχες σκεφτεί το πόσο δύσκολο θα είναι αυτό.
Και προσπαθείς να επικοινωνήσεις 
με κάποιον που μπορεί να σε βοηθήσει.
Αλλά δεν βλέπεις αποτέλεσμα.
Μετά προσπαθείς να επικοινωνήσεις με τον εαυτό σου.
Αυτό κι αν είναι ανώφελο!

Και στο τέλος καταλήγεις να μετράς πρόβατα.
"Μα πόσα μπορεί να είναι αυτά τα πρόβατα?"
Στην πραγματικότητα μόνο τα πρόβατα δεν σκέφτεσαι.
Αλλά δεν σου έχει μείνει κάτι άλλο να κάνεις.

Και έχει φτάσει πρωί.
Και νιώθεις κουρασμένος.
Δεν μπορείς άλλο,επιτέλους σε παίρνει ο ύπνος.
"Αύριο θα κοιμηθώ εύκολα",λες.
Αλλά πάλι τα ίδια.

Κάθε βράδυ,είναι όλα εκεί.
Και ακόμα προσπαθείς να κλείσεις τα μάτια 
και να κοιμηθείς σαν μικρό παιδί.
"Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω".
Καληνύχτα!



Soundtrack:


[Αυτό το άρθρο είναι για τη Μαίρη,
που ξέρω ότι καταλαβαίνει ακριβώς τι θέλω να πω!]

5 σχόλια: