Είναι κάποιες φορές,που βλέπεις το πώς ήσουν κάποτε,
και νομίζεις ότι ήσουν άλλος άνθρωπος.
Δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου,
δεν αναγνωρίζεις τις πράξεις σου.
Τι φταίει γι'αυτό?
Φταίνε αυτοί που σε περιτριγυρίζουν,ή εσύ?
Μάλλον εσύ.
Το να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους δεν ωφελεί.
Λοιπόν,γιατί έχεις αλλάξει τόσο?
Δεν ήσουν ικανοποιημένος πριν?
Ή μήπως δεν ικανοποιούσες τους άλλους?
Και άξιζε να αλλάξεις γι'αυτό?
Αφού οι άνθρωποι πάνε και έρχονται.
Άρα μάλλον από δική σου ανασφάλεια το έκανες.
Ίσως και από αυτοάμυνα.
Και τώρα?Τι κάνεις?
Θα προσπαθήσεις να αλλάξεις και πάλι?
Ή θα αφήσεις τα πράγματα ως έχουν?
Σου λείπει κάτι απ'το παρελθόν,
αλλά και το παρόν έχει την ομορφιά του.
Είσαι πιο ώριμο σαν άτομο πλέον.
Έχεις πάρει μαθήματα όλο αυτό τον καιρό.
Αν ήσουν όπως παλιά θα γινόντουσαν όλα αυτά?
Δεν το ξέρεις.
Δεν θα το μάθεις ποτέ.
Γιατί μάλλον είναι αργά για να γυρίσεις πίσω.
Έχεις αγαπήσει στοιχεία του νέου σου "εγώ".
Μπορείς να κάνεις και πράξεις για να επαναφέρεις και αυτά που αγαπούσες παλιότερα.
Το αποτέλεσμα?Άγνωστο.
Αλλά να έχεις μπόλικη υπομονή!
Και καλή σου επιτυχία.
χ*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου