Σελίδες

19 Δεκεμβρίου 2011

Πολλά τα λόγια..*

Πού είναι όλα αυτά που έλεγες;
Δεν έχεις τηρήσει τίποτα. 
Ζητάς να σου φέρονται εντάξει,
κάτι που εσύ δεν κάνεις. 
Αλλάζεις και ζητάς απ'τους άλλους να σε αποδεχτούν.
 Ίσως το αξίζεις,ίσως και όχι.

Δεν ξέρω αν θέλω να συνεχίσω να ανέχομαι.
Δεν ξέρω αν μπορώ.
Ξέρεις,ο άνθρωπος έχει και τα όρια του.
Εσύ είναι σαν να προσπαθείς μονίμως
να φτάσεις τα δικά μου.

Έχω κουραστεί εμπιστεύομαι.
Έχω κουραστεί να βλέπω τα πάντα να αλλάζουν γύρω μου.
Οι ανθρώπινες σχέσεις,
να έχουν χάσει τελείως την αξία σου.
Ο εγωισμός να είναι πάνω απ'όλα.

Δεν ήμασταν έτσι.
Μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.
Το καταφέρναμε σιγά σιγά.
Μα το πιο λυπηρό είναι αυτός ο παρελθοντικός χρόνος
που χρησιμοποιείται σε αυτά τα ρήματα.
Γιατί το χάσαμε;Τι έγινε αυτή τη φορά;

"Μην ψάχνεις πού να αποδώσεις ευθύνες",
έτσι δεν λένε;
Γι'αυτό δεν θα σου χρεώσω τίποτα.
Μάλλον απλά έπρεπε να γίνει.

Εύχομαι να βρεις τον εαυτό σου.


  • Αυτό το άρθρο ζητήθηκε και γράφτηκε για τη Νίνα.





Soundtrack:











2 σχόλια: