Σελίδες

1 Ιουλίου 2011

Βράδυ αναμνήσεων*

Έχοντας πάει μία βόλτα με τον φίλο μου Μ*,
και συζητώντας για διάφορα πράγματα,
θυμήθηκα εσένα.Ή καλύτερα,θυμήθηκα τις παλιές μας στιγμές.
Είχε αρκετό καιρό να μου συμβεί αυτό.
Γιατί απλά τα είχα αφήσει όλα πίσω,ως το πιο σωστό και για τους δυο μας.
Αλλά σήμερα έγινε κάτι,ένα..Να δεις πώς το λένε..
Αα ναι,ένα flash-back!
Προσπάθησα να το διώξω,αλλά αυτό ήταν σαν να μου έλεγε..:
"Ήρθα και θα μείνω".
Και νομίζω ότι αυτό "είπες" κι εσύ όταν μπήκες στη ζωή μου.
Πόσος καιρός έχει περάσει?!Δεν ξέρω αν είναι πολύς ή λίγος.
Και αυτό γιατί νομίζω πως σε ξέρω όλη μου τη ζωή.
Σκεφτόμουν λοιπόν όλες μας τις στιγμές,τις οποίες ομολογώ ότι
είχα θάψει αρκετά καλά και με δυσκολία,
αλλά για δες πόσο εύκολα βγήκαν στην επιφάνεια.
(Αν είναι καλό ή κακό δεν μπορώ να ξέρω).
Πρώτη από όλα λοιπόν,μου ήρθε η γνωριμία μας.
Πόσο παράξενη!Δεν υπάρχει περίπτωση να την θυμάσαι και να μην γελάς.
Μετά,μία από τις συζητήσεις μας,που σου έιχα πει ότι αν συμβεί κάτι,
τα πράγματα θα γίνουν περίπλοκα.Και εσύ με καθυσήχασες,
αλλά να που δεν αποτρέψαμε τίποτα.
Και έπειτα,μία μία στιγμές.Δες τις,όλες εδώ είναι τελικά.
Δεν λείπει καμία,σε αντίθεση με αυτό που νόμιζα.
(Εσύ δεν ξέρω αν τις θυμάσαι,αν και να σου πω,δεν με νοιάζει και πολύ).
Τα αισθήματα όμως?Είναι κι αυτά εδώ?Ή μήπως έχουν αλλάξει?
Μπορεί να έχουν αλλιωθεί,ή ακόμα και να έχουν εξεληχθεί.
Δεν ξέρω,έχω καιρό να κάτσω να σκεφτώ και να καταλήξω στο τι νιώθω για εσένα.
Ίσως αυτό έχει γίνει από αυτοάμυνα.Γιατί δεν ξέρω τι θα "βρω" μέσα μου.
Γιατί μπορεί να με πονέσει.Και ακόμα κι αν είναι γλυκός αυτός ο πόνος,
δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να τον υποστώ.
Αυτό που ξέρω είναι ότι η κατάσταση είναι δύσκολη.
Αλλά αν ήταν εύκολη δεν ξέρω αν τα πράγματα θα ήταν τα ίδια.
Νομίζω ότι θα είμασταν "ξένοι" υπό αυτές τις συνθήκες.
Αλλά αυτά είναι ικασίες,κάτι στο οποίο δεν είμαι πολύ καλή.
Το ερώτημα που γεννάται τώρα είναι,"τι γίνεται μετά?".
Κάπου έχω ακούσει ότι μερικά ερωτήματα είναι καλύτερο να μένουν αναπάντητα.
Μάλλον αυτό ισχύει και σε αυτή την περίπτωση.
Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά.Δεν με αφορά το τι θα γίνει μετά.
Ξέρω ότι τώρα σε θέλω δίπλα μου,όπως είσαι.
Θέλω να είσαι καλά και, αν μπορείς να μην φύγεις από τη ζωή μου.
Αυτό που θέλω να θυμάσαι είναι ότι σ'αγαπάω και σε εκτιμώ,
πάνω απ'όλα σαν άνθρωπο.Και αυτό είναι σημαντικό.
Αν με έβλεπες τώρα θα ντρεπόμουν τόσο!
Ακούω τραγούδια που θυμίζουν πολλά και νομίζω πως έτρεξε το πρώτο δάκρυ.
Δεν είναι "κακό" δάκρυ όμως,είναι συγκίνηση.
Ανάμεικτα τα συναισθήματα.Όλα όμορφα όμως.

Αρκετά είπα.Θα ήθελα αυτό το άρθρο να μείνει μόνο στην μνήμη σου.
Δεν χρειάζεται καμία συζήτηση.

(Και ναι,όλοι έχουμε την ευαίσθητη πλευρά μας,
ακόμα κι αν την κρύβουμε καλά.)

Αυτά από εμένα.Να έχετε έναν όμορφο μήνα.
Θα τα πούμε σύντομα.Να περνάτε καλά.
Φιλιά στα μούτρα.
χ*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου