Κάτι σαν αυτό*

~ Επικίνδυνα κλασσική ανάρτηση.

Είναι εκείνη η στιγμή που τα βάζεις με τον έρωτα. Τον έρωτα ως ιδεολογία. 

Μα,αυτό είναι τελικά;Κι αν όχι,τότε τι; Υπάρχει κάπου ο ορισμός; 

Κι εκεί που ψάχνεσαι,καταλαβαίνεις ότι δεν φταίει αυτό.

Γιατί είναι ωραίο να νιώθεις πράγματα.

Πράγματα που άλλοι δεν έχουν νιώσει,κι όταν τους βλέπεις,αισθάνεσαι κάτι σαν ίκτο.

Πράγματα έντονα,δυνατά.Αυτά είναι τα όμορφα. 

Το δύσκολο,έρχεται όταν δεν μπορείς να τα εκφράσεις.

Δεν μπορείς ή φοβάσαι.Φοβάσαι ή δεν θες. 

Υπάρχει η λογική του "πες ότι νιώθεις",αλλά κακά τα ψέμματα,ποιος δεν φοβάται την απόρριψη;

Την απόρριψη και το "μετά".

Κι έπειτα,δεν ξέρεις και τι θα μπορούσες να πεις.Δεν ξέρεις τι είναι όλο αυτό.

Και χρειάζεσαι λίγο χρόνο,για να καταλήξεις.Μα πριν το καταλάβεις,έχει περάσει αρκετός.

Αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει,δεν έγινε ποτέ. 

Γιατί,είχες την αίσθηση ότι ήταν δικό σου, ότι θα περίμενε.

Τελείωσε όμως -λίγο άδοξα-,τουλάχιστον για εσένα,

μάλλον κάτι που δεν είχε αρχίσει καν.

Απλά να,ξέρεις,είναι αυτή η αίσθηση του παρελθόντος,

που αν κρίνεις απ'τις δικές σου πληγές,φαντάσου και για τον άλλο.
Κι αφού εσύ έκανες τόσο καιρό να ξεκολλήσεις απ'το παρελθόν σου,
εκείνος γιατί να κάνει λιγότερο;
Αλλά είναι κι αυτή η αίσθηση της ζήλιας,
που πάνω που είπες ότι κάτι είχες βρει,ίσως αυτό που ήθελες,

αυτό το άγγιγμα,που ήταν κατ'ευθείαν στο είναι σου,
κάποιος το έχει αλλού.

∞
♥